• Meer dan 46 miljoen magneten op voorraad
Het product werd aan uw winkelwagen toegevoegd.
Naar de winkelwagen

Diamagnetisch water

Waterverdringing door diamagnetisme - wist hier Mozes misschien wat van?
Auteur: Thomas S., Eppertshausen, Duitsland
Online sinds: 03.01.2008, Aantal bezoeken: 132855
0
In deze video wil ik graag het diamagnetisme effect demonstreren. Diamagnetisme is een begrip voor het gedrag van een stof, een inwendig magneetveld op te bouwen, dat tegen het uiterlijke magneetveld is gericht. Elke stof vertoont dit gedrag.Het kan echter uitsluitend bij die stoffen worden waargenomen, waarbij het diamagnetisme niet door paramagnetisme (versterking van het buitenste veld door interne processen) of ferromagnetisme wordt overdekt. Diamagnetisme is in vergelijking met de andere soorten magnetisme zeer zwak.
Bijzondere diamagnetische stoffen zijn: Koper, bismut, goud en zilver. (Bron: Stöcker, Taschenbuch der Physik, 5. gecorrigeerde druk 2004)
Bismut beschikt over het sterkste diamagnetische moment. (Bron: Wikipedia)
Mijn video toont vier boven elkaar geplaatste Q-20-20-10-N magneten. Om het geheel beter te kunnen vasthouden, werd tussen de tweede en derde magneet een klein stuk metaal geplaatst, hier een ijzeren mes.
De magneten worden boven een glazen schotel, die tot de rand toe met water vol is. De afstand tussen wateroppervlak en onderkant van de magneet bedraagt ca. 1 tot 2 mm. De camera wordt voor de glazen schotel geplaatst, met de blikrichting in een vlakke hoek naar boven, zodat de onderkant van het water zichtbaar worden. Aangezien onder deze vlakke hoek een volledige reflectie optrad, kan worden uitgesloten, dat het waargenomen effect uitsluitend een reflectie van de onderkant van de magneet is.
Achter de glazen schotel lag op de tafel een wit blad papier (niet direct zichtbaar, alleen in de weerspiegelingen van het water). Achter de glazen schotel staat, direct achter het blad papier, een donkergroene achtergrond (de belichting spiegelt zich daarin).
Komt het magneetveld dicht bij het wateroppervalk, dan ontstaat een klein kuiltje. Dit kuiltje is slechts indirect zichtbaar. Aangezien het gladde waterondervlak de donkere achtergrond reflecteert, het kleine kuiltje echter het witte papier, is duidelijk te zien, dat het wateroppervlak werd vervormd.
Om aan te tonen, dat dit effect niet door de aanraking van het water door de magneten ontstaat, werden de magneten expres in contact met het wateroppervlak gebracht. Meteen kan de onderkant van de onderste magneet worden gezien.
De beweging van de magneten boven het water laat zien, dat het effect uitsluitend van de positie van de magneten afhangt.
Verdere onderzoeken hadden tot resultaat, dat dit effect van de waterverdringing in niet-homogene magneetvelden sterker is dan in homogene, zoals hier gebruikt. Het effect zou door het gebruik van sterkere magneten worden vergroot. Ook een inhomogener veld zou het effect verder versterken.
Ik wil hier uitdrukkelijk uitsluiten, dat Mozes bij de Rode Zee op deze manier het water heeft verdrongen. Een magneetveld, dat hiervoor sterk genoeg zou zijn, ontstaat waarschijnlijk alleen in (neutronen-)sterren.

De complete inhoud van deze pagina is auteursrechtelijk beschermd.
Zonder uitdrukkelijke toestemming mag de inhoud niet worden gekopieerd en ook niet ergens anders worden gebruikt.